शोध मनाचा

विश्वाचा आदि आणि अंत यांची पूर्ण समज येऊच शकत नाही म्हणतात. आपण अगदी जवळ जवळ जाऊ शकतो, आता पोचलोच असं वाटू लागतं पण तिथे प्रत्यक्ष पोचत मात्र कधीच नाही. आदिअंताची पूर्ण ओळख, संपूर्ण समज अशक्य.कशापसून झाली जगाची उ्त्पत्ती आणि का झाली, आता झालीच आहे तर किती काळ चालणार हे, कधी संपणार, कशात संपणार, का संपणार कोणालाच सांगता येत नाही. मोठेमोठे शास्त्रज्ञ झाले, अनेक तत्ववेत्ते झाले, साधूसंत झाले पण सगळ्यांना हात टेकावे लागले. अशा अगम्य पराकोटीच्या दोन टोकांमध्ये अजून एक गोष्ट आहे की जिची पुर्ण ओळख अशक्य. आपली, आपल्या जवळची अशी ही गोष्ट आहे. ती आहे आपलं मन. जन्मापासून मृत्यपर्यंत आपण त्याच्या अगम्या क्रीडांनी रंजत असतो. कधी दुःख, कधी आनंद, कधी अहंभाव तर कधी अपमान. आयुष्यभर आपण आपल्या स्वतःबद्दल काहीतरी छातीठॊकपणे सांगत असतो, पण प्रत्यक्ष वेळ येते तेव्हा मात्र.....

त्यामुळे आपल्याच मनाचा आपणच शोध घेण्यात एक प्रकारचे रहस्यभेद असते, मनोरंजन असते, आनंद असतो तर कधी अमूळ दुःखही असते. जे समजते त्याने खूप खोल काहीतरी उमटते आणि जे समजत नाही त्याने अनंत शक्यता समोर येतात.