Thursday, November 27, 2008

आशा

सूर्यकळी नभी उमलता
गंध किरणांचा दरवळे
झोपाळ्या डोळ्यांना मंद
गारवा उबेचा मिळे
 
उमलल्या सूर्यफ़ूलावरती
हे भ्रमर आशेचे फ़िरती
चुंबून केसरांना प्रेमाने
भविष्य आशेचे बनती

Monday, November 24, 2008

काय करावं काही सुचत नाही

काय करावं काही सुचत नाही.

घरामध्ये वीज नाही
गाडीमध्ये पेट्रोल नाही
फ़ोनला रेंज नाही
टीव्हीला चेंज नाही
फ़्रीजमध्ये बीअर नाही
खिशामध्ये फ़ॅग नाही
जाता कुठे येत नाही
बसून राहता येत नाही
बसून बसुन करा्यचं काय़
करता काही येत नाही
कारण काही सुचत नाही
काय करावं सुचत नाही.

Sunday, November 23, 2008

Sunday

Oh my God,
in the name of God
we are fighting.

In the name of our mother
we all beloved brothers
we are fighting.

For peace and love
in the name of peace and love
we are fighting.

Yes, we are,
in peace and love
we are fighting.


This Sunday I awoke
all eager to fight
one so dear a  fight

Strange thing happened
my heart wouldn't pump
heart turned blue n pink

If I wouldn't fight
how can there be 
one so dear a fight

dear, dear, so dear
fighting to me is
so bloody dear

but my heart dear
had lost all its fear
didn't need a dear fight

It opened and embraced
to win over everything
without needing a dear fight.



Tuesday, November 18, 2008

Colors

Yes, we can; and, we did
America has shown the way
world is blue, once again

there are strange colors inside
those colors deep deep inside
debating, arguing, figting, loving
blues n reds, n saffrons n greens
bulls n bears, n wolves n doves
those gory Hitlers n bare Gandhis


Will they ever stop, ever cease 
probably not, maybe never
but sure they will get better
they will mix, they will melt
surely there will  be newer colors

Sunday, November 16, 2008

धुंदला

काही धूसरशी भरली हवा
काहीशी दमट काहीशी कोंदट
काहीसा उजेड जरासा अंधार
मधूनच वाऱ्याची हलकी झुळूक
हवेत उभरलेली नवथर थरथर
एकदमशी थोडी उघडीप मोकळीक
कुठूनशी तिरकी कोवळी किरणे
बहुतेक सूर्याची, जराशी चंद्राची

लांबून येणारी आर्त सुरावट
बाहेरून येणा्री वा मनातच उभरणारी
कोणा तरुणीची वा लहानगीची
माझ्या प्रियेची वा गोडुलीची
मनात उठलेले काहूर तरंग
सुरास सूर मिळल्यासारखे
मनातून सूर उमटलेले
स्वरविश्व जन्मल्यासारखे

फ़ुलताना एक थोडेसे फ़ूल
काळे पिवळे निळे सावळे
यावर एक पाखरू फ़ुलपाखरू
सावळे पिवळे निळे काळे
कसे रंग रंगांत मिसळलेले
आकार इतस्तः विखूरलेले
स्वप्नगंध दरवळल्यासारखे
रंगस्वप्न उमटल्यासारखे

धूसर अशा या धुक्यात
दिसतंय ते खरं की नाही
नक्की काय वाटतंय जर
समोर काहीच नक्की नाही
धुकंच आहे की दुसरं काही
मी तरी आहे की तोही नाही
रहावं असच हरवल्यासारखं
आहे नाही मिसळल्यासारखं.


धंदेवाईक

रस्त्यावरची उभ्या गजांची जुनी खिडकी
आतून येतो स्वस्त सेंटसकटचा उग्र दर्प
खिडकीतून बाहेर सतत तिरके कटाक्ष
गजांतून खुणावणारे हात व उन्नत उरोज
अवेळी दिले जाणारे आळोखे पिळोखे
वक्षांना दिलेली नकळत कळत थरथर
कधी गाठ सुटलेली अर्धीशी काचोळी
किंवा कच्च बांधलेला उघडा पदर


रस्त्यावर अशा अनेक जुन्या खिडक्या
बाहेर पिढ्यांपिढ्या फ़ेऱ्या मारतो मी
राकट मिशांना तूप लावून दिलेला पीळ
सदऱ्याची उघडी बटणे, पुढे काढलेली छाती
सिंहाला असते आयाळ तशी पुरुषाची छाती
हातात गजरे न कडी, आणि मांडीत बेडक्या
ही नजर निवडयची की ती छाती झेलायची
खिशात असता पॆसे मी असतो राजा

विकणारी करते धंदा आणि मी काय करतो
पॆसे देऊन मी काय फ़ार उपकार करतो
भीक नाही मागत, काहीतरी विकतेच ना
विकत घेतल्याशिवाय काय धंदा पूर्ण होतो
बाजार मांडणाऱ्या कंपन्या मार्केटींग करतात
बाजारातल्या बायका मात्र  ’धंदा’ करतात
विकणारीची आम्हाला अती घृणा  वाटते
विकत घेऊन मी मात्र ताठ मानेने मिरवतो.


Saturday, November 15, 2008

कर्णभाष

कातर त्या पहाटे
आतूर या कानांत
कशी कळत नकळत
होई हळवी कुजबूज,
लाडीक गोड पापे
किती लाघवी दातांचे,
रोमांची खोल चावे
कोमल सालस ओठांचे.

आतूर अशा पहाटे
थंडीचे बाळ मिश्किल
ओठांची करून चुंबळ
बाहेर खुणावत राही.
जावे का बाहेर
गुलाबी बाळास भेटाया
का रहावे असेच
कर्णभाष कराया


Friday, November 14, 2008

Devaluation, Revaluation

Share markets have crashed, land prices have crashed, interest rates are slashed, demand is going down, economy is going down. Everything I had is worth a lot less now. My present assets have devalued more than half. My present is devalued a lot worse than that.

But I am not worried. I have my heart which is not devalued. I have my values which haven't devalued. As long as I value my heart, I value my values there is nothing important that can get devalued.

All these crashing and slashing and bashing has shaken my mind immersed in sluggish luxuries. From the mist of inert abundance a lot of memories surfaced. I remembered the cheap vendor in our university campus who used to serve great egg bhurjee at 2 or 3 am. That old old taste started watering my mouth. I compared it with the five course dinner I had yesterday at the exclusive restaurant. They stood matched.  my morale got a boost. Even if GM wouldn't get a bail-out in US, even if world auto industry takes a sharp dip, even if my business goes for a rest, even if all my assests are no more any asset, I still can have a great meal!

I closed the Economic Herald in front of me, I switched off mobile phone and businees news on TV. I called up my secretary to tell her that I will  be 'occupied' for some lengthy time. I stretched my legs and closed my eyes. I felt like a broad smile is appearing on my face and its still glowing and growing.

Excuse me, I will tell you more when the smile lets me . . . . . . . . .

Wednesday, November 12, 2008

रेशीमस्पर्श

रेशमाचा
रेशमी स्पर्श
माझा तुला
तुझा मला.

मऊसूत रेशमाचे
गुंते होतात तरी कसे?
गाठी पडतात अशा कशा?

रेशमाचेच फ़ास
मग ते मजबूत असणारच

रेशीमगाठी
सोडवण्यासाठी
हवेत हात
तसेच खास

जे गाठींच्या आत जाऊन
अलगद गुंता सोडवतील


स्वप्न

एक रात्र अजूनी स्वप्नाची वाट पहाते
एक स्वप्न अजूनी रात्रीची वाट पहातं

एक प्रिया कुठूनी माझीच वाट पहाते
मी असा इथूनी तिचीच वाट पहातो

वाटेवरती असाच वाट पहात रहातो
स्वप्नाळल्या वाटेची वाट पहात रहातो

रात्र संपून जाते, जाग येऊन जाते
तरी मी तसाच स्वप्नं बघत रहातो

द्रौपदी आणि कांदा

द्रॊपदीच्या वस्त्रहरणांतरच देवाने कांदा बनवला. आवरणात आवरण, आवरणात आवरण. आवरण काढत अनावृत्त करताना त्रास होतो, डोळ्याून पाणी येते, मनःस्ताप होतो. पण आतलं सत्व मात्र सुंदर असते, उच्च असते.

अशाच पद्धतीने अनेक गोष्टी आप्ल्याला दिसतात. शिल्पकार दगडाला टोचे मारमारून, पॆलू पाडून त्यापासून सुंदर शिल्प घडवतो. आई अनेकदा आपल्या मुलाला रागावून शिक्षा करकरून त्य़ला उत्तम माणूस बनवायचा प्रयत्न करते.

असेच अनेकदा माझेही होते. मला माहितीये माझे मन. असेच नितळ सुंदर आहे आतून. पण त्यावर आवरणंच्या आवरणं चढली आहेत. ती बाजूला करणेही असेच त्रासदायक आहे. अंग सोलवटून निघते, डोळ्यांतून धारा वहायला लागतात. शेवटी कंटाळा येतो तरी आवरणं संपत नाहीत. 

द्रॊपदीला किती सोसायला लागलं! त्यानंतर सर्व जनांचं खरं रूप स्पष्ट झालं. माझंही तसच होईल का? होईल का माझं रूप स्पष्ट? उघडं करण्यापेक्षा उघडं व्हायला जास्त हिंमत लागते. उघडं होताना नागडं व्हायची भिती सगळ्यात जास्त असते.

येईल ना कृष्ण माझी पाठराखण करायला?


ओरखडे

आपल्या मनावर उठणारे ओरखडे हे रेघेसारखे असावेत. पाण्यावरची रेघ किंवा वाळूवरची रेघ! पण दगडावरची रेघ मात्र नको की जी पुसलीच जात नाही. मनावर उठलेले दुःखाचे ओरखडे हळूवार पुसले जावेत. कायमचे कोरले जाऊ नयेत. आनंदाची, ममतेची, प्रेमाची, किंवा अगदी विस्मरणाचिही फ़ुंकर त्यावर मारावी आणि पुन्हा मन स्वछ करावे. 

आपण दुःखाच्या लगोऱ्या जमवत राहून त्यांची एक भिंतच बांधतो, आपल्या ्चारही बाजूंनी. आणि दुःखाच्या त्या दगडांमध्ये लिंपायला आपण आपले आनंद वापरून घालवून बसतो. कदा्चित हे नैसर्गिकही असेल. कारणं काहीही असोत पण होते ते असे आणि आपण ते बदलू शकतो. दुःखाचे दगड, दुःखाच्या रेषा विरघळवून, पुसून टाकायच्या. आनंदाचे कण जमवत जमवत त्यांचे एक सुन्दर वाळूचे पेटिंग करायचे. 

थेंबे थेंबे तळे साचते. हे तळे गटाराच्या पाण्याने भरलेले दुर्वासी असावे कि निळेशार सुंदर असावे ते आपल्याच हातात असते. हे तळे स्वछ निळे हलते खेळते ठेवा आणि बघा मग किती सुन्दर सुन्दर पक्षी, मासे आपल्या मनाभोवती उडतात, आपल्या मनाला गोड लुचतात ते.

Tuesday, November 11, 2008

Love And Bliss

I had childhood friends

very good friends

love and bliss.

We used to be together

all all the time.

 

We played n played

even when we fought

always ended with

a nice broad smile

n heartful of time.

 

As I grew up

love and bliss

became very elusive.

I got very sore

kicked them afar.

 

I stayed alone

in youthful arrogance

closing all inways

for any bit of fragrance,

leaving my heart stink.

 

Love and bliss

knocked so often.

I numbed my ears

with loud cacophony

of my anger n agony.

 

I danced a lot

in gay and merry,

i fought a lot

in anger and vigour,

i was loved a lot.

 

Years went by

in love and gaiety.

Love and bliss

kept on knocking.

My heart remained closed.

 

Years went by

and I met a heart

heart opened my heart

love and bliss

zoomed in n stayed.

 

Just a heart

loving and lovable

opened my heart

for divine old friends

love and bliss. 

Saturday, November 8, 2008

Mother

When a cub returns bruised

From an unsuccessful kill

Mother tigress licks its wounds

Prods it for another try

 

When a baby sucking milk

Bites on the nipple

Mother simply cuddles him hard

Takes him to the other breast

 

When a child returns bruised

After a fight with others

Mother scolds him right

Tearfully hugs him tight

 

When a mom scolds for better

Gets a growl in return

She respects young passion

Time for love and compassion

 

When a man sees these moms

Its his time to grow

To embolden his heart

To give more, to be more

एक शेर

"ख़ुद को कर बुलंद इतना के खुदा ख़ुद बन्दे से पूछे के बोल तेरी रज़ा क्या है। "

कही सूना है ये शेर।

If I don't take care of my baggage, who will?

A train passenger was holding his luggage on his head. When asked why he his doing that, he replied, "If I dont take care of my baggage, who will?"!

If I dont take care of my baggage, who will?
who will?
co-passanger
mother
wife
doctor
leader
government
police
official
friend
foe
god
fate
something
somebody
?

If I dont take care of my BAGGAGE, who will?
baggage?
bags
hold-all
stuff
ornaments
near, dear ones
emotions
sexuality
feelings
unwanted
wanted
longing
thoughts
rationality
valuable
despicable
good
bad
ugly
worthy
?

If I dont take care of my baggage, who will?
I?
body
soul
heart
mind
brain
emotions
children
husband
family
society
beauty
gender
sex
ego
god
Satan
loving
aggressive
king
beggar
one
many
everyone
only me
?


Does this remind you of man having many children from many wifes?!
P.S.: No religious or gender comments, value judgments are involved or intended

Friday, November 7, 2008

Passanger with luggage on his head

A typical indian train was going along. All passangers were well seated. Among them was a man who was holding his bag on his. I suggested to him that there is enough space around and so he could keep his bag down. He refused by wave of his hand. Being an Indian I could not keep off my curiosity. I prodded further. I asked why he was holding his bag on his head. He replied, "If I dont take care of my baggage, who would?"!

Sharp Corners

          I am a man who often wanders into dreams. When I walking, eating, bathing, doing anything I often realise that for the past some time I was not here. I had left the now and had walked into dreams. This makes me walk into a wall, hit a corner, miss way, let soap into my eyes, realise people staring at me like I am mad. When I return form my dreams I often feel a pain here, see a bruise there. 
          That is why when I designed my home furniture I was extremely cautious not to keep any sharp corner. That has relieved me immensely. These days I am with much less bruises, blue spots on my body. 
          There is a kind of furniture in my mind too and if I am not careful I do get bruised. I also tend to move around this furniture and end up bruising others too. When I hurt somebody I feel a mirroring hurt inside. This mirroring hurt is a tool which prods me round the sharp corners inside me. I have realised that the inside furniture has very tough wood. Its very hard to round even a small bit. As I go on round a certain magic unfolds. The hard sharp corners become soft and soothy as the get round. The rounding have soothing powers. So the sharp corners which previously used to hurt now start giving pleasure. 
          As I feel soothed breeze enters my mind, breeze with fragrance. It starts tingling the jingle bells inside. Music fills my ears. 
          And suddenly I am out of dream and back into the now. Seeing that I am not around the sharp corners inside rebuild their shaprness and regain those hurting powers.
          This is the challange I am working on to help those rounded corners stay soft and soothy.
ANYBODY KNOWS HOW TO HELP ME?????

Thursday, November 6, 2008

अगम्य रम्य

ते अकारण भूँकार भूत्कार
उंचावलेल्या माना टवकारलेले कान
रोखलेले डोळे नि भिरभिरते नाक

सरर्रर्कन उडे इकडून तिकडे
चिवचिव चिवचिव करे तिकडे
अचानक झेपावे तिकडून इकडे

ते आवर्षण अतिवर्षण
कधी मेघांची नुसती लगबग
इथे पाउस शेजारी ऊन

ही तळ्मळ घालमेल
कधी आतपर्यंत ओहोटी
क्षणात भरतीचा महापूर

असे आरक्त रुसवे फुगवे
संतापाचा प्रकांड कल्लोळ
कधी प्रेमाचे अतीव उमाळे

अद्भूत अनाकलनीय रम्य
बाहेरचे तरी खेळ सोंपे
मन आतले अती अगम्य.

Tuesday, November 4, 2008

चिमाणीचा पापा

एक चिमणी आली
दाणा देवून गेली,
एक चिमणी आली
पाणी ठेवून गेली,
एक चिमणी आली
काडी शिवून गेली,
एक चिमणी आली
मेण लिम्पून गेली,
एक चिमणी आली
बी पेरून गेली।

मी ते बी रुजवलं
ख़तपाणी घालून फ़ुलवलं
फळाफुलांनी सजवलं,
चिऊकाऊन्नी गजबजलं।

तिच्या काडीची सुंदर घरटी बांधली,
तिच्या मेणाने ती सुंदर लिम्पली,
फळंफूलं त्यात भरभरून भरली,
इवल्या इवाल्यान्नी चिवचिवली।

एक चिमणी येते
माझ्या कानात चिवडते
एक चिमणी येते
छान काम म्हणते,
एक चिमणी येते
दूर झाडं दाखवते,
एक चिमणी येते
पापा घेऊन जाते.

Monday, November 3, 2008

तू झालो

एक अन्धुकश्या संध्याकाळी

माझा मीच बसलो होतो

रात्र उजाडण्याची वाट पहात

तुझ्या येण्याची वाट पहात



तू आलीस -

चमचमत्या तारयांचे

छनछानते पैंजन घालून,

ाळयाशार आभाळाची

लख्ख शाल पांघरून,

आसमंत दरवळीची
मनभर संगत घेऊन,
प्रतिपदेच्या चंद्राची
आशापालावी होवून,
अनंत विश्वाची शून्यता
अलगद माझ्यात भरून,
अशी आल्यावर स्वतःच
होत्याची नव्हती होवून।

माझा मीच राहिलो नाही
इतका तू झालो.




एकच ना

Marathi poem 'Ekach Naa' by Ganesh S. Bhakare published in Mauj diwali, 08 issue. Reproduced here without permission.

कवी : गणेश भाकरे

झालो परदेशी
घासासाठी फ़क्त,
तुझ माझ रक्त
एकच ना!
बोलणारी बोली
जराशी वेगळी,
तुझी माझी झोळी
एकच ना!
पोटासाठी आम्ही
सोडल रे गाव,
पोटाचा स्वभाव
एकच ना!
करू नको गड्या
असा माझा द्वेष,
तुझा माजा देश
एकच ना!
गाळूनिया घाम
भरतो रे पोट,
जगण्याची गोठ
एकच ना!
आम्ही काय केलं
असं गड्या पाप,
तुला वाटे शाप
एकच ना!
असं कसं म्हणू
मला परप्रान्ती,
पोटाची भ्रमंती
एकच ना!



Sunday, November 2, 2008

व्हेन्डिंग मशीन

त्या रात्रीही ती रोजच्यासारखीच
पाय फाकवून झोपली होती
कोणीही या, फटीत नाणं टाका,
गचगच करा नि पाहिजे ते मिळवा
व्हेंडींग मशिनाला काय त्याचं

माझी मात्र ती पहिलीच वेळ होती।
दाटून आली होती
अनामिक भीती नि नवागत थरथर ।
तरुण भावनांचा उमलायाचा क्षण
हलूवार अलगद फूंकर मारल्यासारखा।

समोर पडला होता मांसाचा गोळा
अनावृत्त, मांसल, सुडौल, मृत
फूलपाखाराला मिळाली पत्थराची साथ
एक झांज वाजली मातीच्या गोळयावर
तेवू पाहणारी ज्योत पडली बर्फात जाऊन

माझ्या त्या नाजुक सुंदर ज्योतीचे
आयुष्य कसे तेवले माहीत नाही
मेणबत्ती मात्र वितळून जागीच
झाली मेणाचा गोळा
अनाकार, भावहीन, प्राणहीन, अर्थहीन






Saturday, November 1, 2008

Now I love her

I knew I was going to loose her,
but I let her go,
let her flow,
let her grow.
and she grew into me

I knew I was going to be lonely,
but I did not ask of her,
did not seek from her,
did not hold her.
and she grew in me.

Now I say I love her.

Ek Rukaa Hua Faislaa एक रुका हुआ फ़ैसला

In honour of emotional memory I decided to watch a movie which I had earlier watched many years ago. And hoola, I tumbled upon this hindi movie of 1985. This is starring 13 men, Pankaj Kapoor, K K Raina, Kureshi among them. The plotis very simple. A young boy of 19 years has been charged with murdering his father. These twelve men are juries whose decision is going to decide his fate. If they decide 'guilty' then he will be hanged. They are closeted into a room with no external contact. They can take all their time but have to ome out with a unanimus verdict.
The movie starts with a rakhwaldar ushering these 12 men into a room. There is a lot of banter about how the boy is a murderer and should eb severly punished. They immediately decide on voting to seal the decision. 11 men unequivocally vote 'guilty', but one man says he is simply not sure and needs some discussion. After lot of heated arguments others relent. They agree to logically convince the 12th person. And what actually unfolds is an intense emotinal drama. Its amazing to w atch how our emotions decide our logic, from hypothesis to conclusion.
Its a very fast paced drama which unfolds in a single room. Yes, believe me, in one big room. No flashbacks, no dreams, no fighting, no jumping around. Still a amazing pace.
In a hindi movie style this movie too, is a bit tool bold and loud, and characters well demarked. But if you discount these then you are in for a intense interpaly of human emotions and characters. Believe me, its worth this much discounting
I got it in a video library. So its easily accessible.

Chaos (calamity ?) Of Govt’s Making and What Now? ————————————————————————— Whether PM delayed the lockdown for politics in MP or not ...